Ιλίου πέρσις

Επικό ποίημα. Η πατρότητά του αποδίδεται στον ποιητή Αρκτίνο τον Μιλήσιο (ή Κορίνθιο κατά τον Αθήναιο). Η υπόθεσή του αφορούσε την άλωση της Τροίας. Συγκεκριμένα, όταν οι Αχαιοί αποχώρησαν από την τρωική παραλία στην Τένεδο, οι Τρώες πήγαν στο ναυτικό στρατόπεδο που είχε εγκαταλειφθεί και βρήκαν τον Δούρειο Ίππο. Επειδή, όμως, υποψιάστηκαν ότι κάτι άσχημο συνέβαινε με αυτόν, ορισμένοι πρότειναν να ρίξουν τον ίππο στη θάλασσα, ενώ άλλοι να αφιερωθεί στην Αθηνά. Ο Λαοκόωντας δεν συμφώνησε με τη δεύτερη γνώμη. Τότε βγήκαν από τη θάλασσα δύο φίδια που έπνιξαν τον ίδιο και τους δύο γιους του. Έτσι ο Δούρειος Ίππος μπήκε στην πόλη. Ο Αινείας με τους δικούς του έφυγε στην Ίδη, επειδή είχε προβλέψει τι επρόκειτο να συμβεί στην πόλη, ενώ o Σίνων ανήγγειλε σε όσους βρίσκονταν κοντά στην Τένεδο την επιτυχία του τεχνάσματός του. Οι Αχαιοί ξαναγύρισαν τη νύχτα και, μαζί με όσους ήταν κλεισμένοι στον Δούρειο Ίππο, άρχισαν επίθεση εναντίον των Τρώων. Επακολούθησε βάρβαρη σφαγή των κατοίκων. Μετά το μοίρασμα των λαφύρων, οι Αχαιοί ξεκίνησαν να φύγουν, αλλά η Αθηνά αποφάσισε να τους πνίξει στη θάλασσα για τις σκληρές και ασεβείς πράξεις τους. Το έπος αυτό έχει χαθεί, αλλά η υπόθεσή του είναι γνωστή από την περίληψή του σε κείμενο του Πρόκλου. Το θέμα της Ι.π. εμφανίζεται και σε μια ανάγλυφη πλάκα που βρέθηκε κοντά στην Οστέρια της Ιταλίας, το 1683, και φυλάσσεται στο Μουσείο του Καπιτωλίου στη Ρώμη. Στην πλάκα εικονίζονται σκηνές από την άλωση της Τροίας, ενώ είναι χαραγμένη περίληψη της Ιλιάδας, από τις προτροπές του Αχιλλέα έως την ταφή του Έκτορα. Άλλες έντεκα παρόμοιες πλάκες, οι οποίες, μαζί με αυτή, ονομάζονται Ιλιακοί πίνακες, βρέθηκαν επίσης στην Ιταλία. Τα ανάγλυφα αυτά χρονολογούνται στην εποχή του Αυγούστου και ίσως τα χρησιμοποιούσαν για διδακτικούς σκοπούς.